Objawy są zróżnicowane i zależą od tego, jakie narządy zostały objęte procesem chorobowym. Przede wszystkim należy do nich kaszel, przyśpieszone oddychanie, utrata masy ciała, biegunka, a nawet ślepota, kulawizny, zmiany skórne oraz zaburzenia neurologiczne. W trakcie osłuchiwania płuc słyszalne są świsty. Leczenie
Rozedma płuc to przewlekła choroba obejmująca płuca, której istotą jest nieprawidłowe powiększenie pęcherzyków płucnych oraz zmniejszenie się ich ilości. Przy rozedmie płuc wypełniają się one nadmiernie powietrzem, a to powoduje opory w krążeniu płucnym i obciąża serce. Przeczytaj, jakie są przyczny i objawy rozedmy płuc, a także dowiedz się, jak przebiega leczenie tej choroby. Spis treściRozedma płuc: przyczynyRozedma płuc: profilaktykaRozedma płuc: objawyRozedma płuc: leczenie Rozedma płuc to choroba, której istota jest nieprawidłowe powiększenie (rozdęcie) pęcherzyków płucnych, co skutkuje utratą przez nie elastyczności i pękaniem ich ścianek. Jednocześnie zmniejsza się ich ilość. Wypełniają się one nadmiernie powietrzem, a to powoduje wzmożone opory w krążeniu płucnym, znacznie obciąża serce i może doprowadzić do jego niewydolności. Proces obejmuje całe płuca, które stopniowo tracą swoją sprężystość. W zrazikach płucnych powstają duże przestrzenie powietrzne, nierzadko zraziki ulegają całkowitemu zniszczeniu. Tworzą się pęcherze rozedmowe, które mogą grozić odmą opłucnową. Rozedma płuc powoduje nieodwracalne uszkodzenie struktury płuc - średnica przestrzeni powietrznych, która zwykle wynosi 0,25 mm, przy rozległej rozedmie ma ok. 1 mm. A to oznacza stratę aż 75 proc. powierzchni potrzebnej do natlenowania krwi! O płucach dotkniętych rozedmą płuc mówi się, że uległy nadmiernemu upowietrznieniu. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do pulmonologa? Rozedma płuc: przyczyny Najczęstszą przyczyną rozedmy płuc są czynniki środowiskowe: palenie papierosów i przebywanie w zanieczyszczonym środowisku. Rozedma płuc może być następstwem przewlekłego zapalenia oskrzeli, rzadziej astmy oskrzelowej. Rozedma płuc powstaje również u osób, narażonych na nadmierny wysiłek oddechowy, np. u grających na instrumentach dętych, wydmuchiwaczy w hucie szkła. Nie bez znaczenia jest też czynnik genetyczny. W tym przypadku bezpośrednią przyczyną choroby jest niedobór (lub niezdolność organizmu do jego produkcji) białka alfa 1 – antytrypsyny. Białko to jest odpowiedzialne za hamowanie działania niektórych enzymów, tych, jakie mogą niszczyć tkankę łączną, prowadząc tym samym do rozpadu pęcherzyków płucnych. Związek tej substancji z rozedmą płuc został odkryty i po raz pierwszy opisany w 1963 r. przez dwóch uczonych, Laurella i Erikssona. Niedobór białka alfa 1 – antytrypsyny jest przyczyną rozedmy centralnej części płacika płuc – to jedna z postaci tej choroby, charakteryzująca się powiększeniem przestrzeni powietrznych na poziomie oskrzelików oddechowych. W tym rodzaju rozedmy atakowane są raczej gronka znajdujące się w wyższych partiach. W innej postaci choroby, rozedmie płuc z niszczeniem ścian pęcherzyków, dotknięte jest całe gronko. Jednak główną przyczyną rozedmy jest dym papierosowy, który bardzo niekorzystnie wpływa na ruch mikroskopijnych rzęsek, wyściełających drogi oddechowe. A jeśli rzęski nie pracują prawidłowo, płuca nie są dobrze oczyszczane z substancji toksycznych. Ponadto dym zmienia strukturę i funkcjonowanie ścianek pęcherzyków płucnych tak, że ulegają szybkiej degradacji. Rozedma płuc: profilaktyka Zapobieganie tej chorobie polega na maksymalnie wczesnym likwidowaniu czynników, mogących wywołać chorobę. Rzucenie palenia (w przypadku palaczy) powinno znaleźć się na pierwszym miejscu. Rozedma płuc: objawy Pierwszym objawem rozedmy płuc może być stopniowo narastająca duszność, zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego. Jednak rozedma rozwija się powoli, tak że pierwsze objawy, jak np. lekka zadyszka czy brak tchu podczas szybszego marszu, mogą pozostać niezauważone. Z biegiem czasu trudności oddechowe związane z rozedmą płuc pojawiają się także podczas spoczynku, potem do tych symptomów dołącza kaszel, niezbyt gwałtowny, ale może towarzyszyć mu niewielka wydzielina. Następuje spadek wagi, dość spory, słabną mięśnie (astenia). Cechą charakterystyczną dla chorych na rozedmę jest to, że próbują pozbyć się nadmiaru powietrza z płuc, wydmuchując je przez usta, ułożone jak do gwizdania. Pewnie dlatego chorych tych określa się mianem "różowych dmuchaczy" (wydmuchiwanie powietrza wiąże się ze sporym wysiłkiem, twarze takich osób stają się różowe, a nawet czerwone). Innym typowym, ale nieco późniejszym objawem jest próba przyjęcia pozycji z pochyleniem się do przodu i oparciem na łokciach. Wówczas żyły szyjne mogą ulec rozluźnieniu, lecz szybko ponownie zapadają się w sobie podczas następującego po nim wdechu. Rozedma płuc: leczenie Leczenie rozedmy płuc polega głównie na oddaleniu, a jeszcze lepiej – zlikwidowaniu czynników powodujących chorobę. Oczywiście jeśli jest to możliwe. Ważne, aby chorzy cierpiący na rozedmę płuc co roku szczepili się przeciwko grypie, co pomoże im uniknąć groźnych powikłań w razie zachorowania. Ponadto powinni pamiętać, aby każdą infekcję układu oddechowego natychmiast zacząć leczyć. Ważna jest także rehabilitacja – odpowiedni zestaw ćwiczeń, usprawniających układ oddechowy, z pewnością zaleci lekarz prowadzący. W przypadku obfitszej wydzieliny wskazane są ćwiczenia sprzyjające drenażowi. Stosuje się również leki rozszerzające oskrzela i preparaty na bazie kortyzolu. W poważniejszych przypadkach konieczne może być podawanie tlenu. W leczeniu powikłań (np. zapalenie płuc) stosuje się sulfonamidy, antybiotyki, leki nasercowe. Czytaj też: Ból opłucnowy: przyczyny, objawy, diagnostyka Idiopatyczne (samoistne) włóknienie płuc - objawy i leczenie Płuca palacza - jak wygladają? Oceń pojemność płuc Pytanie 1 z 1 Weź kolorowy balonik (który po nadmuchaniu osiąga wymiary ok. 30 x 40 cm), zmierz ile sekund zajmie ci nadmuchanie go tak, by był mocno naprężony. mniej niż 15 sekund 15-20 sekund 21-25 sekund 26-30 sekund balon nie został nadmuchany do końca
Ból płuc może mieć tyle przyczyn, ile rodzajów. Czasem jest piekący, gniotący, kłujący, przeszywający – a do tego może mieć różną intensywność. Najczęstsze przyczyny bólu płuc to ich choroby – np. zapalenie płuc lub odma. Natomiast, niesprecyzowany ból w klatce piersiowej może mieć różne inne, często groźne, powody.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 22:32, data aktualizacji: 14:57 Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 3 minuty Zwłóknienie płuc jest chorobą, którą najczęściej diagnozuje się u osób w podeszłym wieku. Choroba ta dotyczy także dzieci i młodzieży, ale rozpoznania są dużo rzadsze. Zwłóknienie płuc może być wywołane różnymi czynnikami, wśród których zazwyczaj wskazuje się na palenie papierosów czy wdychanie skażonego powietrza. Jakie są objawy zwłóknienia płuc i jak leczy się to schorzenie? Africa Studio / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Zwłóknienie płuc - charakterystyka Zwłóknienie płuc - przyczyny Jak się objawia zwłóknienie płuc? Zwłóknienie płuc - badania diagnostyczne Zwłóknienie płuc - rokowanie i leczenie Zwłóknienie płuc - charakterystyka Zwłóknienie płuc znane jest także jako śródmiąższowe zapalenie płuc i należy do chorób pęcherzyków płucnych. Zwłóknienie pojawia się wtedy, gdy wokół pęcherzyków płucnych tworzą się blizny, które podczas badań dają mocno zacieniony obraz. Zagęszczenia, które tworzą się w płucach oraz wzrastająca sztywność tkanek powodują, że płuca przestają prawidłowo funkcjonować. To z kolei powoduje niskie nasycenie tlenem krwi i jego niewystarczającą ilość w krwiobiegu. Zwłóknienie płuc może być poważną chorobą upośledzającą działanie całego organizmu, ale niektóre odmiany tego schorzenia nie są groźne dla zdrowia. Pojedyncze, drobne zwłóknienia płuc, które powstają np. po stanie zapalnym, występują naturalnie i nie są powodem do niepokoju. Jeżeli jednak zwłóknienia zajmują duże powierzchnie, może to doprowadzić poważnych zaburzeń w oddychaniu. Takie przypadki niezwłocznie należy zgłaszać do lekarza, najlepiej specjalisty pulmonologii. Wizytę online z pulmonologiem możesz umówić za pośrednictwem portalu Zwłóknienie płuc - przyczyny Wymienia się kilka czynników, które przyczyniają się do powstania i rozwoju zwłóknienia płuc. Wśród tych najważniejszych wskazuje się na: długotrwałe wdychanie zanieczyszczonego powietrza, w tym: pył krzemionkowy, włókna azbestu, pył zbożowy, odchody ptaków i zwierząt; radioterapia płuc; stosowanie leków: leki stosowane w chemioterapii, leki stosowane w leczeniu zaburzeń pracy serca, niektóre antybiotyki; choroby płuc: gruźlica, toczeń rumieniowaty, zapalenie płuc, reumatoidalne zapalenie stawów, sarkoidoza, twardzina; nałogowe palenie papierosów. Jak się objawia zwłóknienie płuc? Zwłóknienie płuc jest chorobą, która znacznie częściej dotyka mężczyzn. Choroba ta nie objawia się w charakterystyczny sposób, dlatego w jej wstępnej fazie trudno jest ją zdiagnozować. Wśród objawów występujących przy rozwoju zwłóknienia płuc wymienia się: występujące trudności oddychaniem w tym duszności; przewlekłe zmęczenie i trudności przy podejmowaniu aktywności fizycznej; częsty kaszel; bóle głowy; spłycony oddech; znaczny spadek masy ciała; stany podgorączkowe; obrzęki nóg; powiększenie wątroby. Jeżeli nie chcesz czekać na termin w ramach NFZ umów wizytę z pulmonologiem w prywatnych centrach medycznych Arkmedic. W czasie wizyty uzyskasz profesjonalną pomoc i wszelkie skierowania na konieczne badania. Zwłóknienie płuc - badania diagnostyczne Prawidłowa diagnostyka zwłóknienia płuc opiera się na kilku badaniach, które może zlecić lekarz specjalista. Badania diagnostyczne wskazane przy rozpoznaniu zwłóknienia płuc, to: zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej i tomografia komputerowa; echokardiografia, czyli USG serca; spirometria; oksymetria; próba wysiłkowa; bronchoskopia; płukanie oskrzelowo-płucne; biopsja chirurgiczna. Zwłóknienie płuc - rokowanie i leczenie Zwłóknienie płuc powoduje trwałe i nieodwracalne uszkodzenie tych organów, a przebieg choroby i nasilenie jej symptomów może się znacznie różnić. Zwłóknienie płuc można leczyć farmakologicznie oraz poprzez tlenoterapię. W najcięższych przypadkach natomiast konieczny może się okazać przeszczep płuc. Leki, które są stosowane w przypadku zwłóknienia płuc to kortykosteroidy połączone z lekami hamującymi układ odpornościowy. W leczeniu stosuje się również acetylocysteinę. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. zwłóknienie płuc włóknienie płuca choroby płuc układ oddechowy choroby układu oddechowego pulmonologia choroby pulmonologiczne radioterapia Co to jest prozopagnozja? Prozopagnozja to choroba związana z zaburzeniem widzenia. Nazwa pochodzi z języka greckiego i wywodzi się od słów oznaczających twarz i niewiedzę, co ściśle... Ile czasu zostało Putinowi? Rokowania jego domniemanych chorób Nie milkną plotki na temat stanu zdrowia Władimira Putina. Rak krwi, nowotwór tarczycy, choroba Parkinsona, zaburzenia psychiczne – to tylko niektóre schorzenia,... Paulina Wójtowicz Co to jest Zespół Otella? Zespół Otella jest rodzajem alkoholowej psychozy. Nazywa się go również paranoją alkoholową i alkoholowym obłędem zazdrości. Zespół Otella jest ściśle związany z... Bielactwo - przyczyny, rodzaje, objawy, rokowania. Jak leczyć bielactwo? Bielactwo to choroba skóry, w której na skórze osoby chorej pojawiają się przebarwienia. Dotknięte chorobą obszary skóry zwykle powiększają się z czasem. Stan ten... Adrian Jurewicz Czym są i jak się objawiają choroby nerek? W zakres choroby nerek wchodzi bardzo dużo różnych dolegliwości – ich przyczyn jest tak samo wiele. Najczęściej wszystkie one prowadzą do niewydolności układu... Szpiczak mnogi - co to jest? [WYJAŚNIAMY] Colin Powell, były sekretarz stanu USA nie żyje. Amerykański polityk zmarł w wyniku komplikacji związanych z zakażeniem COVID-19. Jak podało CNN, Colin Powell... Kazimierz Janicki Polscy naukowcy sprawdzają, czy spironolakton zapobiega zwłóknieniu płuc w COVID-19 Polscy naukowcy zaproponowali kolejny projekt badawczy, który może okazać się wartościowy w walce z koronawirusem. Chodzi tu o spironolakton, lek na wysokie... Marlena Kostyńska Oponiak - objawy, rokowanie Czym jest oponiak? Jest to guz mózgu, który tworzy się z komórek nabłonkowych pajęczynówki. Jego nazwa łacińska to meningioma. Oponiak statystycznie stanowi około... Depersonalizacja Depersonalizacja to termin powiązany ze zmienionym, patologicznym odczuwaniem siebie. Schorzenie to występuje u nawet 20% społeczeństwa i zaliczane jest do... Hipoksemia – na czym polega i w jaki sposób można ją leczyć? Hipoksemia to nic innego jak nadmierne obniżenie prężności tlenu (poniżej 60 mm Hg), który znajduje się we krwi tętniczej. Ten stan prowadzić może do poważnych...
Niektórzy pacjenci z covid-19 mają poważne zmiany w płucach. Badania mogą wykazać zwłóknienia. To tzw. efekt mlecznej szyby. Dr Michał Sutkowski ostrzega, że powikłania przy covid-19
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Ropień płuca jest to stan bakteryjnego, ropnego, zazwyczaj ograniczonego zapalenia tkanki płucnej, połączony ze zgorzelą, czyli martwicą w jego części centralnej. Na szczęście obecnie choroba ta występuje stosunkowo rzadko. Najczęstszą przyczyną ropnia płuca jest u dorosłych - nowotwór płuca, a u dzieci aspiracja ciała obcego. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Czym jest ropień płuca? Przyczyny powstawania ropnia płuca Jak objawia się ropień płuca? Ropień płuca - diagnostyka Jakie są metody leczenia ropnia płuca? Czym jest ropień płuca? Ropień płuca to dolegliwość, dla której charakterystyczne jest zapalenie tkanki płucnej o charakterze bakteryjnym lub ropnym. Bardzo często razem z ropniem współwystępuje martwica jego centralnej części. O chorobie mówimy wtedy, gdy w okolicy płuc, tworzy się zbiornik ropy otoczony torebką włóknistą. U dorosłych ropień płuca występuje zazwyczaj zwykle na skutek nowotworu płuc, z kolei u małych dzieci przyczyną może być aspiracja ciała obcego. Choroba powinna być w każdym przypadku leczona, ponieważ może dojść do śmiertelnych powikłań. Umów się do dermatologa już dziś! Skorzystaj z bezpłatnej porady Przyczyny powstawania ropnia płuca Jak już wcześniej wspomniano najczęstszą przyczyną ropnia płuca jest przedostanie się do oskrzeli ciała obcego. Wówczas w obwodowej części dróg oddechowych zaczyna gromadzić się wydzielina oskrzelowa, która stwarza dobre warunki dla powstania infekcji bakteryjnej i tym samym utworzenia zbiornika z ropą. U dorosłych osób choroba ta jest częstym objawem występującym w nowotworze płuc. Tworzenie się ropnia płuc może mieć również związek z przebytym w przeszłości ich zapaleniem. Bezpośrednią przyczyną ropnia płuca może być infekcja spowodowaną gronkowcem, Klebsiella pneumoniae, bakteriami beztlenowymi oraz Pseudomonas aeruginosa. Oprócz wyżej wymienionych przyczyn warto również wspomnieć o przedostawaniu się treści żołądkowej do światła oskrzeli, co również skutkuje tworzeniem się ropnia. Takie sytuacje zdarzają się zazwyczaj u osób, które przeszły reanimację; cierpiących na nadmierne wymioty; były poddane płukaniu żołądka oraz nie posiadają odruchu kaszlowego. Wówczas choroba rozwija się bardzo gwałtownie - sok żołądkowy uszkadza tkankę płucną, co w efekcie prowadzi do gnicia resztek jedzenia i rozwoju bakteryjnego zapalenia płuc i powstania ropni. Z kolei w skrajnych przypadkach ropień płuca może pojawić się z powodu nieprawidłowego leczenia zapalenia płuc (zazwyczaj płatowego) lub wskutek powikłania procesem zapalnym niedodmy lub zawału płuca. Jak objawia się ropień płuca? Na nasilenie objawów wpływa położenie ropnia, dlatego jeżeli ropień zlokalizowany jest powierzchownie najczęściej występują objawy miejscowe w postaci: tkliwości skóry, zaczerwienia skóry, ciepłoty, stanu podgorączkowego. Objawy ropnia lub ropni płuc zazwyczaj charakteryzują się: wysoką gorączką, dreszczami, ogólnym złym samopoczuciem, kaszlem, szmerami oskrzelowymi, nadmiernymodpluwaniem cuchnącej i mętnej śluzowo-ropnej plwociny. Ropień płuca - diagnostyka W rozpoznaniu ropnia płuca duże znacznie ma dokładny wywiad lekarski z pacjentem oraz badanie przedmiotowe. Badaniami pomocniczymi wykonywanymi w diagnostyce choroby są badania laboratoryjne: wysoki poziom białych krwinek oraz podwyższone CRP bezwzględnie sugerują, że w organizmie toczy się stan zapalny. Ponadto wykonuje się RTG klatki piersiowej, w trakcie którego lekarz widzi jamę zlokalizowaną wśród miąższu płuca, z płynną treścią w środku. U niektórych pacjentów zaleca się przeprowadzenie bronchoskopii w celu pobrania do badania materiału histopatologicznego. Niekiedy wykonuje się również posiew pozwalający na określenie jaki patogen spowodował rozwój ropnia. Następny krok diagnostyczny to ocena wrażliwości na leki wyhodowanego patogenu. Jakie są metody leczenia ropnia płuca? Podstawowym sposobem leczenia jest jednoczesne wdrożenie antybiotykoterapii oraz drenażu ułożeniowego. Drenaż ułożeniowy zakładany jest w celu opróżnienia torebki z ropnej treści za pomocą ułożenia ciała zgodnie z tym jak przebiegają oskrzela. Na przykład, gdy ropień znajduje się po lewej stronie ciało chorego będzie ułożone z delikatnym skrętem w prawo, aby treść ropna wydalana była w kierunku oskrzeli głównych. Każda taka sesja ułożeniowa trwa około pół godziny. Lekiem zalecanym w pierwszej kolejności jest penicylina benzylowa podawana w skojarzeniu z klindamycyną. Najlepsze efekty leczenia przynosi antybiotykoterapia celowana, której wybór uzależniony jest wyniku posiewu ropnej treści, a następnie antybiogramu. Chociaż leczenie jest dobrane idealnie do pacjenta, bywa długotrwałe (niekiedy może trwać kilka tygodni). W sytuacji, gdy ropień płuca spowodowany został aspiracją ciała obcego - należy przeprowadzić bronchoskopię, czyli jego usunięcie. Wdrażane jest również leczenie zachowawcze, które powinno być stosowano przynajmniej przez sześć tygodni. W tym czasie należy obserwować czy zmiany się cofają - jeśli tak - ropień płuca ma charakter przewlekły. Ropień o charakterze przewlekłym powoduje zmiany w grubej ścianie, przez którą antybiotyki prawie nie mają szansy przeniknąć. Wówczas u pacjenta należy przeprowadzić operacyjne usunięcie fragmentu tkanki płucnej razem z ropniami. Zabieg chirurgiczny może również zostać wykonany, gdy: doszło do krwotoku, zachodzi podejrzenie nowotworu płuc, pacjent posiada bardzo duży ropień, ropień został przebity do jamy opłucnej. Jak zapobiegać? Należy zwracać szczególną uwagę na dokładne i skuteczne leczenie stanów zapalnych płuc. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. ropień płuca ropień choroby układu oddechowego zgorzel martwica tkanki Ropień około odbytniczy przyczyny, objawy, leczenie Ropień około odbytniczy jest rzadko występującym schorzeniem tej okolicy. W tego typu dolegliwościach o leczeniu decyduje lekarz, zazwyczaj wymaga leczenia... Magdalena Chamerska Ropień okołoodbytowy Dostałem dzisiaj gorączki 38 stopni i strasznie boli mnie uwypuklenie w okolicy odbytu. Co to może być? ~Maru Ropień Ropień jest to ograniczone ognisko ropy w przestrzeni tkankowej, które powstaje w wyniku infekcji bakteryjnej. Najczęstszą przyczyną są gronkowce i paciorkowce.... Pełzakowy ropień wątroby (amebioza wątroby) Choroba jest wywołana przez pełzaka czerwonki, pasożyta przenoszonego przez krew z owrzodzeń jelita grubego. Pasożyt ten wywołuje w wątrobie zmiany martwicze, a... Bakteryjny ropień wątroby Przyczynę występowania wielu ropni, szczególnie tych, które są konsekwencją zakażenia ogólnoustrojowego (posocznicy) wywodzącej się ze zmian w narządach jamy... Ropień (naciek) okołomigdałkowy Powikłaniem miejscowym anginy jest naciek lub ropień okołomigdałkowy, który może nawet rozwinąć się bez wcześniej występującej anginy. Ropień okołomigdałkowy... Eugeniusz Olszewski Zgorzele - rodzaje, przyczyny, objawy. Metody leczenia zgorzeli Zgorzele występują, gdy brak krwi bogatej w tlen powoduje obumieranie tkanek w niektórych częściach ciała, często w dłoniach lub stopach. Jest to poważny stan,... Adrian Jurewicz Zgorzel Fourniera - przyczyny, objawy, leczenie, choroby towarzyszące Zgorzel Fourniera to dolegliwość, która budzi wiele obaw wśród mężczyzn, przede wszystkim ze względu na mało estetyczny wygląd. Dodatkowo zmiany skórne powodują... Karolina Gomoła Powikłania COVID-19. Organizm może atakować sam siebie. Skutkiem nawet martwica Zakażenie COVID-19 może sprawić, że organizm zaatakuje sam siebie - twierdzą naukowcy z Chicago. Skutkiem tego mogą być problemy reumatologiczne, wymagające... Monika Mikołajska Przerwany rdzeń kręgowy - czy można go naprawić? Budowa rdzenia kręgowego Rdzeń kręgowy jest częścią ośrodkowego układu nerwowego, przewodzącą bodźce między mózgowiem a układem obwodowym. Rdzeń kręgowy umiejscowiony jest w kanale...
Lek. Małgorzata Horbaczewska. 82 poziom zaufania. Witam serdecznie. Opis badania rtg wskazuje na proces swoisty - gruźlicę płuc. Proszę zgłosić się do specjalisty pulmonologa w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia. redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych
Pytanie nadesłane do redakcji Moja 71-letnia mama została w styczniu skierowana na prześwietlenie rentgenowskie. W opisie RTG klatki piersiowej można przeczytać informację o drobnoguzkowym cieniu o średnicy 3 mm w polu podobojczykowym lewym. Opis badania został przedstawiony kierującemu lekarzowi rodzinnemu. Mama dostała zalecenie stawienia się na następne kontrolne badanie za 2 lata. Od tego czasu bardzo się martwi, że cień z badania nie powinien być zostawiony bez kontroli czy sprawdzenia. Mama nigdy nie paliła papierosów. Czy można ten wynik uznać za niepokojący, czy też powinno się postąpić zgodnie z zaleceniami lekarza i spokojnie czekać 2 lata? Odpowiedział dr n. med. Piotr Grzanka Specjalista radiodiagnostyki Kierownik Działu Diagnostyki Obrazowej Szpital Wojewódzki w Opolu Uznaną granicą detekcji raka płuca na zdjęciu radiologicznym jest wielkość 10 mm. Mniejsze guzki, a zwłaszcza 3 mm cienie, aby były widoczne, powinny posiadać sole wapnia lub być zwapnieniami, co zwykle wiąże się ze zmianami łagodnymi. Przy znikomym ryzyku zmiany staramy się unikać szkodliwego naświetlania pacjenta. Ze stosowaniem promieniowania rentgenowskiego również jest związane ryzyko, stąd zaniechanie kontroli przez lekarza. Kontrola po 2. latach dotyczy zapewne stanu ogólnego pacjentki niż samego cienia wielkości 3 mm. W świetle przedstawionych informacji postępowanie lekarza jest słuszne. Decyzję (czyli wcześniejsze wykonanie zdjęcia RTG) może zmienić jedynie pogorszenie staniu zdrowia pacjentki (informacja o zmianach guzkowych w innych okolicach ciała).
Rak płuca: przyczyny. Główną przyczyną raka płuc jest. i narażenie na kilkaset szkodliwych substancji, które znajdują się w dymie papierosowym. Na raka płuc narażeni są zarówno. , czyli osoby, które oddychają powietrzem zawierającym szkodliwe substancje. Dotyczy to najczęściej członków rodziny nałogowego palacza.
Fot. Minerva Studio/AdobeStock Opublikowano: 14:53Aktualizacja: 10:41 Nowotwór drobnokomórkowy płuc ma bardzo agresywny przebieg. Niestety długo nie daje objawów, a pierwsze symptomy pojawiają się na bardzo późnym etapie, co nie rokuje dobrze. Objawy nowotworu drobnokomórkowego płucLeczenie raka drobnokomórkowego płuc Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Drobnokomórkowy rak płuc to nowotwór złośliwy, któremu towarzyszą agresywny przebieg kliniczny, a także szybkie rozprzestrzenianie się przerzutów. Według statystyk, rak drobnokomórkowy stanowi do 25% wszystkich istniejących typów raka płuc. Uważa się, że ta forma nowotworu jest chorobą układową, podczas której przerzuty prawie zawsze pojawiają się w węzłach chłonnych we wczesnych stadiach. Przerzuty dotyczą od 90% do 100% węzłów chłonnych wewnątrz klatki piersiowej, od 15% do 50% wątroby, od 16% do 54% gruczołów nadnerczy, od 28% do 45% kości i rzadziej – od 15% do 22% mózgu. Wówczas mówi się o raku płuc drobnokomórkowym rozsianym. Według najnowszych badań, rak drobnokomórkowy płuc występuje u 18% pacjentów onkologicznych, wśród których większość stanowią mężczyźni (93%). Wiek od 40 do 60 lat jest uważany za szczyt częstości występowania tej formy raka (72,5%). Objawy nowotworu drobnokomórkowego płuc Nowotwór drobnokomórkowy płuc prawie nie wysyła objawów, dopóki w płucach nie powstanie guz. Guzy mogą powodować częste objawy, które są trudne do skojarzenia z tak poważną chorobą: kaszel, chrapliwy oddech, ból w klatce piersiowej, a czasami – w późniejszych etapach – odkrztuszanie krwi. W kolejnych fazach, w szczególnie trudnych przypadkach, kiedy rak płuc rozprzestrzenił się na inne narządy, mogą występować: ból głowy, chrypka w głosie, ból w plecach, trudności w połykaniu. Szczególnie ważny w rozpoznawaniu raka płuc drobnokomórkowego jest proces przerzutów, który będzie determinował wybór przyszłych taktyk leczenia. Przede wszystkim należy zdiagnozować nowotwór, następnie przeprowadzić tomografię mózgu i klatki piersiowej, a także badanie masy kostnej. Zobacz także Leczenie raka drobnokomórkowego płuc Obecnie uważa się, że drobnokomórkowy rak płuc jest skuteczniej leczony zachowawczym typem leczenia. Zasadą leczenia tej postaci raka jest chemioterapia, która czasami jest połączona z radioterapią. W sytuacjach, gdy nowotwór znajduje się w ograniczonym stadium, wykonuje się zabieg chirurgiczny. W przypadku drobnokomórkowego raka płuc rokowania zależą przede wszystkim od podjęcia chemioterapii. Jest to najpopularniejsza metoda leczenia, polegająca na podawaniu leków doustnie. Leki są dystrybuowane w całym ciele. Zwykle chemioterapię przepisuje się w przypadkach, gdy przerzuty miały czas na wzrost w innych narządach i tkankach poza płucami. Chemioterapia raka drobnokomórkowego płuc odbywa się etapami, z przerwami, aby dać możliwość rehabilitacji po każdym okresie (pierwszy okres leczenia obejmuje od 4 do 6 serii chemioterapii). Czas trwania jednego cyklu chemioterapii trwa średnio od 3 do 4 tygodni. Ten rodzaj terapii nie wyklucza możliwości leczenia osób starszych, ale pacjenci o słabym zdrowiu rzadko otrzymują chemię. Bardzo rzadko lekarze decydują się na chemioterapię u pacjentów powyżej 80 roku życia, ze względu na zaawansowany wiek. Inną metodą leczenia raka drobnokomórkowego płuc, dającą rokowania na sukces, jest radioterapia – alternatywa dla chemii. Radioterapię można uznać za niezależny rodzaj leczenia w przypadku, gdy pacjent odmawia operacji lub istnieją poważne, medyczne przeciwwskazania do leczenia operacyjnego. Ten rodzaj terapii zakłada bezpośrednie traktowanie zmienionych chorobowo obszarów promieniowaniem. Często w leczeniu drobnokomórkowego raka płuc radioterapia jest łączona z chemioterapią, aby skuteczniej wpływać na węzły chłonne i sam nowotwór. Ten rodzaj leczenia jest również stosowany w celu zmniejszenia objawów, które pojawiają się w późniejszych stadiach choroby: krwawienia, bólu, problemów z połykaniem, a także powikłań spowodowanych rozprzestrzenianiem przerzutów do mózgu. Radioterapię przepisuje się po operacji, gdy konieczne jest zabicie małych komórek nowotworowych, których nie można było usunąć podczas operacji. Czas trwania sesji radioterapii wynosi zaledwie kilka minut, ale procedury przygotowawcze są znacznie dłuższe. Dlatego leczenie raka drobnokomórkowego często odbywa się w szpitalu. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Paulina Kłos-Wojtczak Obecnie prowadzę badania nad wpływem drażnienia nerwu błędnego na procesy pamięci u ludzi i zwierząt. Współpracuję jako redaktor naukowy z magazynami "Wiedza i Życie", "Sekrety medycyny", "Świat mózgu" oraz portalem Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
Jednak rozedma rozwija się powoli, tak że pierwsze objawy, jak np. lekka zadyszka czy brak tchu podczas szybszego marszu, mogą pozostać niezauważone. Z biegiem czasu trudności oddechowe związane z rozedmą płuc pojawiają się także podczas spoczynku, potem do tych symptomów dołącza kaszel , niezbyt gwałtowny, ale może
Fot: Hero Images / Rak drobnokomórkowy płuc wywodzi się z nabłonka wyściełającego oskrzela. Cechuje się szybkim przebiegiem i dużą złośliwością – często i wcześnie daje przerzuty, utrudniając doszczętne leczenie. U mężczyzn stanowi najczęstszą przyczynę zgonów z powodu nowotworu Rak drobnokomórkowy to pierwotny nowotwór złośliwy płuca o ciężkim przebiegu. Ze względu na dużą śmiertelność uważa się, że najlepszą formą działania jest zapobieganie zachorowaniom, a w szczególności unikanie palenia tytoniu i ekspozycji na azbest. Rak drobnokomórkowy płuca – mechanizm powstawania Rak drobnokomórkowy powstaje z nabłonka oskrzeli. W warunkach fizjologicznych komórki wyściełające drogi oddechowe szybko się namnażają i odnawiają. Uważa się, że do transformacji nowotworowej i rozwoju raka drobnokomórkowego dochodzi, gdy proces odnawiania nabłonka zostanie zakłócony przez ciągłe lub długotrwałe działanie czynników drażniących. Najważniejszym z nich jest dym tytoniowy, który zawiera kilkadziesiąt substancji rakotwórczych. Wśród innych należy wymienić azbest, niektóre organiczne substancje chemiczne (np. węglowodory aromatyczne), obecność dużych ilość radonu w powietrzu albo promieniowania jonizującego. Powodują one zakłócenie procesu duplikacji DNA komórek i ich prawidłowego podziału, co w niektórych przypadkach jest przyczyną zrakowacenia komórek i wyrwania się ich mechanizmów namnażania spod kontroli. Czy raka płuc można wykryć na wczesnym etapie rozwoju? Dowiesz się tego z filmu: Zobacz film: Jak wykryć raka płuc na wczesnym etapie rozwoju? Źródło: 36,6. Rak drobnokomórkowy płuc – objawy Podstawowe, wczesne objawy raka drobnokomórkowego płuc są nieswoiste. Chorzy mogą skarżyć się na uporczywy kaszel, duszność, bóle w klatce piersiowej, nawracające zapalenia płuc. Jeśli proces nasila się, pojawia się krwioplucie. Podobnie jak trwający ponad miesiąc kaszel, jest ono sygnałem, że należy szybko zgłosić się do lekarza w celu wykonania badań. W późniejszych fazach choroby pojawiają się chrypka, zaburzenia rytmu serca, zespół żyły głównej górnej, anemia, zaburzenia gospodarki białkowej i wyniszczenie. Stopnie zaawansowania raka drobnokomórkowego płuc Stadium zaawansowania raka drobnokomórkowego płuc ocenia się według klasyfikacji TNM w trzech kategoriach: stopień rozwoju guza (T – tumor, ang. guz), zajęcie węzłów chłonnych (N – nodes, ang. węzły chłonne), obecność przerzutów (M – metastasis, ang. przerzut). Najkorzystniejsze jest rozpoznanie nowotworu w bardzo wczesnej fazie, gdy zmiany zlokalizowane są w obrębie nabłonka i nie przekraczają jego błony podstawnej. Taki nowotwór może rozwijać się wyłącznie miejscowo i nie daje żadnych przerzutów. Jest to tzw. postać nieinwazyjna guza. Usunięcie zmiany prowadzi do całkowitego wyleczenia. Fazą bardziej zaawansowaną jest nowotwór inwazyjny. W takim przypadku guz nacieka błonę podstawną nabłonka, a w późniejszych stadiach naczynia krwionośne i chłonne oraz inne okoliczne tkanki. Jeśli nie stwierdza się przerzutów, możliwości doszczętnego (likwidującego chorobę) leczenia są bardzo duże. Sytuacja pogarsza się jednak, gdy zajęte są węzły chłonne albo obecne są przerzuty odległe (najczęściej będące skutkiem przeniesienia komórek rakowych z prądem krwi). Im większa jest zmiana pierwotna i więcej jest zajętych węzłów i przerzutów, tym trudniejsze staje się zaplanowanie kompleksowego leczenia. Na niektórych etapach rozwoju uważa się, że nie ma szansy na wyleczenie chorego i działania lekarzy zmierzają przede wszystkim do uniknięcia powikłań choroby nowotworowej, jak najdłuższego zachowania samodzielności chorego i jego komfortu oraz limitowania bólu. Działania takie noszą nazwę leczenia paliatywnego. Czy raka płuc można wyleczyć? Odpowiedź znajdziesz w filmie: Zobacz film: Jak można leczyć raka płuc? Źródło: 36,6. Rak drobnokomórkowy z przerzutami Pojawienie się przerzutów w przebiegu zachorowania na raka drobnokomórkowego płuc świadczy o znacznym zaawansowaniu choroby. Aby do nich doszło, guz pierwotny musi naciekać ścianę naczyń krwionośnych lub chłonnych, co pozwala komórkom nowotworowym na przemieszczanie się do innych okolic ciała. Najczęściej rak drobnokomórkowy płuc daje przerzuty do wątroby, mózgu oraz kości. Im większa jest ilość zajętych węzłów chłonnych i ich wielkość (objętość), tym gorsze jest rokowanie pacjenta. Masa i rozmieszczenie tkanki nowotworowej mogą być takie, że nie tylko metody chirurgiczne, ale też radio- i chemioterapia mogą okazać się nieskuteczne. Rak drobnokomórkowy płuca – leczenie Podstawą terapii raka drobnokomórkowego płuca jest leczenie chirurgiczne, zmierzające do usunięcia całości guza z marginesem tkanek zdrowych. Działania takie uzupełnia się często usunięciem okolicznych węzłów chłonnych, nawet jeśli nie stwierdza się ich zajęcia przez proces chorobowy. Jeśli brak jest pewności, że guz został usunięty w całości, leczenie chirurgiczne uzupełnia się naświetlaniami i/albo chemioterapią. Te dwie metody stają się podstawowymi sposobami terapii, gdy: guz jest nieoperacyjny, mnogie przerzuty nie mogą być usunięte technikami zabiegowymi, próba wycięcia węzła lub przerzutu obarczona byłaby zbyt dużym ryzykiem ze względu na naciekanie ważnych struktur lub niedostępną lokalizację, przebieg i powikłania zabiegu stanowiłyby bezpośrednie zagrożenie życia chorego (np. przewlekła, zdekompensowana niewydolność krążenia, znaczne wyniszczenie).
. 462 430 440 103 317 483 21 482
drobnoguzkowe zmiany w płucach objawy
